هدف از تحقیق حاضر، بررسی 6 هفته تمرین در آب همراه با ناتروپاتی بر میزان و زمان فعالیت منتخبی از عضلات با افراد کمر درد مزمن غیر اختصاصی بود.

روش بررسی: نمونه آماری تحقیق شامل 24 نفر زن با دامنه سنی 25 تا 40 سال است که به دو گروه 12 نفری آزمون و کنترل تقسیم شدند. متغیرهای تحقیق شامل میزان فعالیت عضلات و زمان فعالیت عضلات گلوتئوس ماکسیموس، گلوتئوس مدیوس و مولتی فیدوس به وسیله دستگاه الکترومیوگرافی در پیش آزمون و پس آزمون اندازه گیری شد. برنامه تمرین در آب طی 6 هفته اجرا شد. برای بررسی اثر تمرینات از تحلیل واریانس با اندازه های تکراری وآزمون های t مستقل و وابسته در سطح معنی داری 05/ 0صورت گرفت.

یافته ها: تفاوت معناداری بین دو گروه در میزان فعالیت الکتریکی و زمان شروع فعالیت الکتریکی عضلات بعد از تمرین گزارش شد. انجام تمرینات در آب منجر به افزایش معناداری در فعالیت عضلانی عضلات گلوتئوس ماکسیموس، گلوتئوس مدیوس و مولتی فیدوس و منجر به کاهش معناداری در زمان تاخیر شروع فعالیت عضلانی عضلات مولتی فیدوس، گلوتئوس ماکسیموس و مدیوس در گروه آزمون شد.

نتیجه گیری: براساس یافته‌های پژوهش،تمرینات در آب می تواند عاملی در بهبود فعالیت عضلانی در افراد مبتلا به کمر درد مزمن غیر اختصاصی شود.به این ترتیب، می‌توان از این تمرینات برای این بیماران استفاده کرد.